τρισσαχή

Α

επίρρ. σε τρία μέρη, σε τρεις τόπους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρισσός

«τριπλός» + ουρανικό πρόσφυμα -αχ- + επίρρμ. κατάλ. -ῇ (πρβλ. πεντ-αχ-ῇ)].